Φτάσαμε λίγο πριν το πρώτο τζάμπολ στους τελικούς της Basket League ΣΚΡΑΤΣ, οι οποίοι παραδοσιακά προσφέρονται και για πολλές αναμνήσεις. Σήμερα στο Redaroume θα ξετυλίξουμε το κουβάρι μερικών εξ’ αυτών και θα θυμηθούμε ιστορίες από παίκτες που άλλαξαν στρατόπεδο, είτε από “κόκκινο” σε “πράσινο” είτε το αντίστροφο.
Στο καθαρά ιστορικό κομμάτι, αναφέρουμε ότι οι παίκτες που ακολούθησαν την διαδρομή προς Πειραιά έχοντας όμως πρώτα αγωνιστεί στους πράσινους είναι οι Χρήστος Ιορδανίδης (1979), Σάσα Βολκώφ (1994), Άριαν Κόμαζετς (1998), Ντίνο Ράτζα (2000), Νίκος Μπουντούρης (2000), Νίκος Οικονόμου (2000), Νταμίρ Μουλαομέροβιτς (2006), Ανδρέας Γλυνιαδάκης (2009), Βασίλης Σπανούλης (2010), Λάζαρος Παπαδόπουλος (2011), Γκιόργκι Σερμαντίνι (2012) και τελευταίος ο Στράτος Περπέρογλου (2012).
Την αντίστροφη διαδρομή έκαναν οι Πέτρος Δημητρόπουλος (1950), Γιώργος Σκροπολίθας (1983), Ζάρκο Πάσπαλι (1994), Τζόνι Ρότζερς (1999), Δημήτρης Παπανικολάου (2003), Πάτρικ Φέμερλινγκ (2004), Άντριγια Ζίζιτς (2007) , Ίαν Βουγιούκας (2010), ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης (2012), ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης (2013) και τελευταίος ο Γιάννης Μπουρούσης (2016).
Όπως γράψαμε παραπάνω θα μιλήσουμε για τους παίκτες που έκαναν αυτή τη διαδρομή σε τρία μέρη, όσα δηλαδή είναι υπό κανονικές συνθήκες τα παιχνίδια που χρειάζονται για να βγει ο Πρωταθλητής. Παίκτες που έγραψαν μια μικρή ή μεγάλη ιστορία, ευχάριστη ή δυσάρεστη σε ντέρμπι αιωνίων.
ΖΑΡΚΟ ΠΑΣΠΑΛΙ:
Ένας από τους τελευταίους, κατά πολλούς ο τελευταίος μεγάλος της τεράστιας σχολής των πλάβι, ήταν ο Σέρβος Ζάρκο Πάσπαλι. Χωρίς να έχει καταφέρει να προσαρμοστεί σε Σαν Αντόνιο Σπερς και Παρτιζάν Βελιγραδίου, το 1991 μεταγράφεται στον Ολυμπιακό και ξεκινάει να γράφει τη δική του ιστορία στην Ελλάδα.
Με τους ερυθρόλευκους κατακτά δύο πρωταθλήματα σε τρία χρόνια καριέρας και ένα ντάμπλ το 1993-94. Παρόλα αυτά, θα τον κυνηγάει για πάντα το βάρος της κακής εμφάνισης και του τελευταίου χαμένου σουτ στον τελικό του Τελ Αβίβ με αντίπαλο την Μπανταλόνα, κάτι που συνετέλεσε σε μία από τις μεγαλύτερες αποτυχίες, η πιο σωστά «αυτοκτονίες» του μπασκετικού Ολυμπιακού στην ιστορία του. Αυτό, δυστυχώς του το “κράτησαν” οι ερυθρόλευκοι φίλαθλοι. Ο ίδιος όμως φρόντισε να τα κάνει… ακόμη χειρότερα πηγαίνοντας στον “αιώνιο” αντίπαλο, Παναθηναϊκό!
Ο Πάσπαλι αυτομάτως γίνεται ο ήρωας των “πρασίνων”, αλλά κάπου στα μέσα της χρονιάς φαίνεται να το… χάνει ξανά. Οι κακές εμφανίσεις και η αστοχία του θα στερήσουν από την ομάδα του την συμμετοχή στον τελικό της Ευρωλίγκας και μάλιστα με οδυνηρό αποκλεισμό από τους ερυθρόλευκους στη Σαραγόσα (58-52), καθώς και το πλεονέκτημα έδρας για τους τελικούς της Α1! Δεν άργησε το όνομά του να γίνει σύνθημα στα χείλη των φιλάθλων του Ολυμπιακού μετά την Σαραγόσα οι οποίοι χαρακτηριστικά του υπενθύμιζαν πως “δεν θα πάρει κύπελλο ποτέ”!
Το πλεονέκτημα αποδείχθηκε καθοριστικό, αφού ο Ολυμπιακός κατέκτησε το Πρωτάθλημα εκείνη τη χρονιά. Ο πέμπτος τελικός (45-44) ήταν και το κύκνειο άσμα του Πάσπαλι σε ντέρμπι αιωνίων, αφού η επόμενη κιόλας χρονιά τον βρίσκει στην Πλατεία και τον Πανιώνιο. Εμβληματική μορφή του μπάσκετ που όμως, δεν θα ήθελε να θυμάται κανένας από τους φιλάθλους των «αιωνίων» για τους παραπάνω λόγους!
ΤΖΟΝΙ ΡΟΤΖΕΡΣ:
Ο Ισπανοαμερικανός ήρθε πρώτη φορά στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού το 1997 ώστε να ξεκινήσει να γράφει τη δική του ιστορία, έχοντας προίκα μια πολύ πλούσια καριέρα σε Ισπανία, Ιταλία και ένα διετές πέρασμα από το ΝΒΑ με τους Σακραμέντο Κινγκς και του Κλήβελαντ Καβαλίερς. Οι Πειραιώτες είναι πρωταθλητές Ελλάδας και Ευρώπης, άρα ο σκοπός τους είναι να διατηρήσουν τα κεκτημένα.
Αυτό όμως δεν συμβαίνει καθώς παρά τις πολύ καλές εμφανίσεις του Τζόνι Ρότζερς, οι ερυθρόλευκοι ακολουθούν φθίνουσα πορεία που έχει τελικά σαν αποτέλεσμα την απώλεια του Πρωταθλήματος. Το 1999 θα καταφέρει να βρεθεί μαζί με την ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς στο Φάιναλ Φορ του Μονάχου, αλλά ούτε εκεί θα κερδίσει κάποιο τίτλο με τον Ολυμπιακό μιας και οι ερυθρόλευκοι δυστυχώς δεν ξεπέρασαν το εμπόδιο της Ζαλγκίρις.
Μετά επέλεξε να “σβήσει” αυτές τις ούτως ή άλλως όχι καλές αναμνήσεις, πηγαίνοντας στον “αιώνιο” αντίπαλο, Παναθηναϊκό…
ΝΤΙΝΟ ΡΑΤΖΑ
Πρόκειται για μία εμβληματική φυσιογνωμία, όχι μόνο του Ελληνικού πρωταθλήματος και των «αιωνίων», αλλά και του Παγκόσμιου μπάσκετ. Ο Κροάτης ξεκίνησε την καριέρα του στην θρυλική Γιουγκοπλάστικα μαζί με τον επίσης μεγάλο Τόνι Κούκοτς.
Ύστερα από μία λαμπρή θητεία στο ΝΒΑ και τους Μπόστον Σέλτικς έρχεται στους πράσινους το 1997 από τους οποίους φεύγει… κακήν κακώς! Ο λόγος ήταν ιδιαίτερα γνωστός και αφορά το επεισόδιο με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, ύστερα από αγώνα κανονικής περιόδου εναντίον του Ολυμπιακού. Οι πράσινοι είχαν νικήσει με τρεις πόντους διαφορά (59-56) κάτι που δεν ήταν αρκετό για να πάρουν το πλεονέκτημα έδρας.
Ο Ράτζα αποτέλεσε παρελθόν από τον Παναθηναϊκό για να μεταγραφεί στην Τσιμπόνα. Το 2000 επέστρεψε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού, με τον οποίο πραγματοποίησε καλές εμφανίσεις, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να κατακτήσει έναν τίτλο.
Και κάπου εδώ ολοκληρώνεται το πρώτο μέρος του αφιερώματος. Το δεύτερο έρχεται την Πέμπτη ανήμερα του δεύτερου τελικού!
