Nταβίντ Φουστέρ…τέλος λοιπόν. Ενας παίκτης-μία ιστορία ,αλλά και η επιτομή του ποδοσφαιριστή που έδωσε, εν τη παρουσία του στο Μεγάλο Λιμάνι, πολλά περισσότερα, ίσως και απο αυτά που μπορούσε.
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΑΒΡΑΜΙΔΗ
Oταν ήρθε στην Ελλάδα, πολλοί…στράβωσαν. Και για να πω την αλήθεια ήμουν απο τους πρώτους. Ημουν όμως και απο αυτούς που του ζήτησαν συγνώμη γιατί δεν τον πίστεψα. Ο Μπαγάσας , ο Ισπανός μου έκλεψε την καρδιά σε εκείνο το ματς με τον Ατρόμητο. Ο Ντε Ολιβέιρα του ρίχνει αγκωνιά και μετά απο κάποια λεπτά ο Ισπανός θυμίζει κάτι από Ρόκι Μπαλμπόα .Και όχι μόνο απο αυτό,αλλά σκοράρει και το γκολ της νίκης με πέναλτι.Η φωτογραφία του μετά το ματς γράφει ιστορία.
Σκόραρε πολλά και σημαντικά γκολ ο Νταβίντ ,όπως στον τελικό του 2012 και πάλι με τον Ατρόμητο, το γκολ κόντρα στη Ρούμπιν εκτός έδρας, ένα ακόμα μεγάλο ευρωπαικό γκολ με την Αρσεναλ, αλλά και το γκολ με τη Μάλμε όπου για να βάλει γκολ χτύπησε στο δοκάρει.
Ο Φουστέρ ήταν πάντα ένας στρατιώτης. Ενας Ισπανός με καρδιά..Ανδρέα Μουράτη,Ηλία Ρωσσίδη. Λες και μεγάλωσε στις γειτονιές του Πειραιά και γαλουθχήθηκε με την Ερυθρόλευκη. Νταβίντ προσωπικά σε ευχαριστώ και συγνώμη που στην αρχή δεν σε πίστεψα.
