Από χθες το απόγευμα, ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος ανήκει και επίσημα στην οικογένεια του Ολυμπιακού. Μία κίνηση που έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τον κόσμο των ερυθρολεύκων και που εύλογα έμελλε να εγείρει κάποια ερωτηματικά με πρώτο και, ίσως βασικότερο ετούτο: Είναι ο Λάζαρος αυτό το οποίο έλειπε από τον Ολυμπιακό;
Επειδή ότι έγινε έγινε φέτος, καλύτερα να μην το αναζητήσουμε στην σεζόν που τελείωσε. Όμως αν θέλετε να το αναζητήσουμε και σε αυτήν, τότε ναι, ήταν. Ένας παίκτης σαν τον Χριστοδουλόπουλο μπορούμε να πούμε ότι έλειπε με βάση την εικόνα που έδειξε στο φετινό πρωτάθλημα. Είπαμε όμως. Ότι έγινε, έγινε, μάθαμε και πάμε παρακάτω. Είναι λοιπόν και αυτό που έλειπε από τον Ολυμπιακό ενόψει της νέας σεζόν;
Σε ότι αφορά την ηλικία του, αυτοί οι “φόβοι” που έχουν αρκετοί είναι απλά… αστείοι. Όχι μόνο στην ερυθρόλευκη ιστορία, αλλά και στο παγκόσμιο στερέωμα έχει αποδειχθεί πως η ηλικία δεν είναι καν παράγοντας που να λαμβάνεται υπόψιν. Ποδοσφαιριστές σαν τον Γκόγκιτς και τον Καραπιάλη για παράδειγμα, στο “κύκνειο άσμα” της καριέρας τους έβγαζαν μία τέτοια ψυχή που θα την ζήλευαν πολλοί εικοσάρηδες. Γιατί λοιπόν ο Λάζαρος να μην είναι ένας ποδοσφαιριστής που να μπορεί να κάνει το ίδιο. Προσοχή, για να μην μας κάψετε στην πυρά της ιεράς… σύγκρισης, δεν συγκρίνουμε τον Λάζαρο με αυτούς τους παίκτες. Απλά αναφερόμαστε σε περιπτώσεις που έδειξαν πως είναι κάτι τέτοιο. Εδώ ο Πίρλο μέχρι τα τριανταφεύγα του, ο Ντελ Πιέρο, ο Τότι, ο Τζέραρντ έδειχναν τι μπορούν να κάνουν και ακόμα περισσότερο πως να σηκώσουν μία ομάδα στις πλάτες τους. Πόσο μάλλον ο Λάζαρος που ήρθε για πρώτη φορά στην καριέρα του στο “σπίτι” του. Ενας πολύ καλός επαγγελματίας και αυτό που λέμε “τίμιος” παίκτης.
Ύστερα, έχει ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα που μπορεί να τον “κουμπώσει” στον Ολυμπιακό. Τον ξέρει και ο ίδιος και ακόμη κι ο Ολυμπιακός τον γνωρίζει σα παίκτη. Πέρσι δαπανήθηκαν σημαντικά χρηματικά ποσά για μεταγραφές που δυστυχώς δεν “βγήκαν”. Κι αυτό μέσα στη μπάλα είναι να μη σου “βγει” ένας παίκτης, ειδικά άμα δεν τον γνωρίζεις καλά. Εδώ ψυγείο παίρνεις και αμφιβάλλεις αν θα σου κρατήσει! Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ανθρώπους, οι οποίοι πρέπει και να προσαρμοστούν και να δείξουν αυτά για τα οποία κάποιος τους εμπιστεύτηκε και τους έδωσε τα ωραία του λεφτά. Ακόμα χειρότερα είναι όταν βλέπαμε πως αυτά τα λεφτά αρκετοί από την φετινή σεζόν δεν τα τίμησαν ούτε στο ελάχιστο, κοροϊδεύοντας όλους μας μέσα στη μούρη μας. Γιατί τον Λάζαρο λοιπόν; Γιατί όχι τον Λάζαρο θα ρωτήσουμε εμείς. Τον βλέπαμε κάθε Κυριακή, ξέρουμε τι παίκτης είναι, ξέρουμε τι δυνατότητες έχει. Γιατί να ρισκάρει ο Ολυμπιακός σε μία ακόμα, ενδεχομένως “πεταμένη” μεταγραφή. Όταν τον έχεις μέσα στα πόδια σου έναν παίκτη, είναι πολύ σωστή κίνηση να τον εμπιστευτείς. Και καλώς έκανε ο Ολυμπιακός. Καλύτερα παίκτες που να καταλαβαίνουν που έχουν έρθει και που να συνειδητοποιούν το “βάρος” που έχει η φανέλα την οποία κλήθηκαν να φορέσουν.
Κάποιοι μίλησαν για επικοινωνιακό παιχνίδι. Έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός από επικοινωνιακά παιχνίδια την στιγμή που ψάχνει με κινήσεις ουσίας να επιστρέψει στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος; Μάλλον όχι. Πόσο μάλλον τώρα που ξεκινάει η νέα εποχή για την οποία όλοι έχουμε υψηλές προσδοκίες.
Τέλος, βασικότατο, είναι Έλληνας. Γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα και γνωρίζει τις απαιτήσεις που έχει ένας σύλλογος σαν τον Ολυμπιακό. Όλα αυτά είναι αρκετά να πούμε πως και ο Χριστοδουλόπουλος είναι ένας παίκτης που έλειπε από τον Ολυμπιακό ενόψει της νέας σεζόν και που τώρα τον απέκτησε. Σε έναν μεταγραφικό σχεδιασμό που ξεκίνησε πολύ πολύ νωρίς και έχει σαν σκοπό να εκπονήσει ένα σχέδιο προετοιμασίας που να φέρει την ομάδα στον ύψιστο βαθμό ετοιμότητας όταν πρέπει. Όχι να “ψαχνόμαστε” και την άλλη μέρα να παίζουμε την είσοδο στους ομίλους του Europa League. Η κίνηση αυτή είναι σωστή και απομένει να φανεί και στο γρασίδι.
